حق جلّ و عَلا میبیند و میپوشد/همسایه نمیبیند و میخروشد.

امیرالمومنین (ع) می فرماید: خداوند به حضرت موسی (ع) فرمود:

« ای موسی سفارش مرا در چهار چیز نگه دار:

تا گناهان خود را آمرزیده ندیده ای به عیب دیگران مپرداز

تا پایان یافتن خزینه ی مرا ندیده ای، غم روزی مخور.

تا زوال سلطنت مرا ندیده ای، به کسی جز من امیدوار نباش

تا شیطان را مرده نیافته ای، از مکرش ایمن مباش.»

در  مصباحه الشریعة آمده است که امام صادق فرموده اند:«.... رسوا مکن احدی را، چنانچه حق تو را رسوا نفرموده در چیزهایی که اعضم است. و اشتغال به عیب خود پیدا کن تا دراصلاح به تو باز شود و صرف نظر کن از چیز هایی که اعانت نکند تو را. و بر حذر باش از اینکه عمر خود را فانی کنی، برای عمل دیگران و نتیجه ی عمل تو به دفتر دیگران نوشته شود، و با رأس العمل تو دیگران تجارت نمایند و تو خود را به هلاکت اندازی.زیرا که فراموشی گناه خویش از بزرگترین عقوباتی است که حق تعالی در دنیا انسان را مبتلا کند تا که به اصلاح نفس قیام نکند و از او فراتر اسباب عذاب است در آخرت. و مادامی که بنده اشتغال به طاعت حق جل و علا دارد و مشغول به شناختن عیب های خویش است. و تارک چیز هایی است که عیب است در دین خدا، از آفات بر کنار است، و فائز شود به هر گونه حکمت وبیان. و مادامی که فراموش کند گناهان خویش را و عیوب خود را نداند و به حول و قوّه ی خود اعتماد کند. رستگاری برای او هرگز حاصل نشود.»

«آدب نماز ص 99»